Superwizja jest niezbędnym elementem rozwoju trenerskiego. Relacja superwizor – superwizowany oznacza koleżeńskie dzielenie się posiadanym zasobem wiedzy i doświadczenia zawodowego.
W przypadku początkującego trenera może to mieć w jakimś stopniu wymiar relacji mistrz – uczeń, w sensie kształtowania myślenia trenerskiego. W sytuacjach bardziej wyrównanych oznacza po prostu partnerską dyskusję, wymianę, poszerzanie perspektywy, generowanie nowych pomysłów, inspirację.
Superwizja jest spotkaniem, w trakcie którego dokonuje się możliwie wszechstronnej refleksji wokół zgłoszonego przez trenera problemu.
Superwizyjnemu oglądowi można poddać:
- program planowanych zajęć
- zaistniałe w trakcie pracy z grupą sytuacje trudne
- wątpliwości dotyczące planowanych ćwiczeń
- swoje sposoby reagowania na sytuacje kryzysowe
- współpracę z kotrenerem
- własne mocne i słabe strony
- plany dalszego rozwoju trenerskiego
oraz inne sytuacje wymagające zewnętrznego spojrzenia, klaryfikacji problemu, poszukania rozwiązania, upewnienia się w swoich intuicjach bądź otrzymania wsparcia.
